تو آنچه می‌پنداری نیستی (رهایی از ایگو و حرکت به سوی عزت نفس و عشق سخاوتمندانه)

دیوید ریکو، در مقدمه این کتاب با اشاره به دو اصطلاح مامحوری (خودمحوری)، متداول‌ترین عنوانی را که می‌توان برای خودمحوری در نظر گرفت «ایگو» می‌داند. او معتقد است در پس خودخواهی‌ها و خود مهم پنداری های ما ترسی نهفته است که ناشی از آسیب‌ها و زخم‌های دوره کودکی ماست. بی‌بهره بودن از عشق و محبت، ناتوانی در ابراز قدرت شخصی، رنجش از قضاوت‌های نادرست دیگران، احساس ناشایستگی و در حاشیه بودن و ناتوانی در اعتماد به دیگران از جمله این آسیب‌ها و زخم‌هاست. دیدگاه اصلی و بنیادین ریکو در این کتاب، شفقت و مهربانی به ایگو، به جای سرکوب و انکار آن است. به نظر او، شفقت و مهربانی است که ثابت می‌کند وابستگی به سپر دفاعی ایگو غلط است و بهترین کار خروج از آن است. ریکو برای اثبات نظر خود، آموزه‌های روان‌شناختی و ارزش های معنوی را با هم درآمیخته و استدلال می‌کند که این دو روش،منحصرا برای گذر زمان ما از خودمحوری به عشق محوری طراحی شده اند.